Zijn leven stond op de kop: Waarom ik? Waarom gebeurt mij dit? Wat had ik anders moeten doen? Allemaal vragen die je niet helpen, waar je niets aan hebt. Ik heb zijn vraag beantwoord met: Omdat dit de kans is om nog iets van je leven te maken in plaats van altijd maar boos zijn op alles en iedereen, nu ben je zelfs boos op jezelf! Bekijk het als een waarschuwing, je leven is eindig en elke keuze die jezelf maakt bepaald de richting die je uitgaat. Wat is je doel nog voor de komende jaren? Zonder doel, ben je immers doelloos en heeft het leven geen nut…

Hij heeft vanaf dat moment gekozen om zo gezond mogelijk te zijn, goed te zorgen voor zijn lichaam, te uiten wat hem dwarszat en niet van binnen laten broeien… Hij heeft 4 bonus jaren gekregen van het leven, waarin hij duidelijk kon zien wat hij had en waar hij van hield.

Toen ik de woorden uitsprak naar hem: ‘het heeft niet altijd goed geboterd tussen ons, maar de laatste jaren hebben we toch best een goede band opgebouwd.’ Vroeg ik wat hij vond van hoe ik mijn leven tot dan toe had geleefd… hij zei: ondanks alles hou ik toch van je en ben ik trots op je. Ik antwoordde: ik ben ook trots op jou en dankbaar dat je zo’n lieve opa bent voor onze dochter, daarin heb je dat stukje, wat ik miste als kind, goedgemaakt.

Door het uitspreken van deze gevoelens naar elkaar toe, gaf het een enorm gevoel van bevrijding bij ons allebei!

Wat hij nodig had om het leven los te laten was de bevestiging van zijn naasten dat hij een goed mens was geweest, dat hij het goed had gedaan als mens, partner, broer, vriend, vader en opa.

Wat ik van zijn leven leerde: dat je gelukkig kunt zijn met kleine dingen zoals, samen eten met je gezin, wandelen door het bos en de schoonheid van de natuur ervaren. Ook leerde hij mij: dat de dingen die je leuk vindt, je altijd energie geven, daar ben je nooit te moe voor!

Maar daarentegen dus ook: alles waar je geen energie van krijgt, dingen zijn die niet echt bij je passen of die doe je niet voor jezelf. Ook leerde zijn leven mij dat als je altijd dingen doet die je gewend bent, het altijd zal gaan zoals je gewend bent. Wil je dus iets anders bereiken, dan moet je iets anders doen… dan moet je buiten je comfort zone stappen… en dat is eng!

Mijn vader deed dat dus niet… want dat is eng!

Hij benutte niet zijn volledige potentieel, hij leefde niet het leven wat hij had kunnen leven, want dat is eng! Wie/wat hield hem tegen? Wie zei dat hij dat niet mocht of kon doen? Wat was de belemmering? Niemand anders dan zijn eigen gedachten hielden hem tegen.